Tuzak gibi insanlar tanıdım:
Kimi konuşurken gözlerime bakmayan...
Kimi gözümün içine bakarken bildiklerimin yalan versiyonunu anlatan...
Kimi başkalarına olan kızgınlığını yüzleşemediği için bana aktaran ve benden çıkan sözcüklerle hedefi çeviren...
Kimi sadece işe yaradığım sürece bana ulaşan...
Kimi yanımdayken, kimi yanımdan her ayrıldığında keşke hayatımdan çıkarabilsem dediğim...
Büyümek böyle bir şey galiba. Kabul etmeyi ve dışlamayı; varmışız gibi yapmayı ama içten uzaklaşmayı aynı anda öğrendiğimiz. Bazı ilişkilerin hüzünlü bir yanı olduğunu öğrendiğimiz.
Büyümek güzel de öte yandan. Aynı zamanda yaşamın ve bazı ilişkilerin ne kadar taze kaldığını, nasıl coşku verdiğini, neşelendirdiğini öğrendiğimiz.
Büyümek yaşadıklarımızın bizde ki etki alanı.
Kimi konuşurken gözlerime bakmayan...
Kimi gözümün içine bakarken bildiklerimin yalan versiyonunu anlatan...
Kimi başkalarına olan kızgınlığını yüzleşemediği için bana aktaran ve benden çıkan sözcüklerle hedefi çeviren...
Kimi sadece işe yaradığım sürece bana ulaşan...
Kimi yanımdayken, kimi yanımdan her ayrıldığında keşke hayatımdan çıkarabilsem dediğim...
Büyümek böyle bir şey galiba. Kabul etmeyi ve dışlamayı; varmışız gibi yapmayı ama içten uzaklaşmayı aynı anda öğrendiğimiz. Bazı ilişkilerin hüzünlü bir yanı olduğunu öğrendiğimiz.
Büyümek güzel de öte yandan. Aynı zamanda yaşamın ve bazı ilişkilerin ne kadar taze kaldığını, nasıl coşku verdiğini, neşelendirdiğini öğrendiğimiz.
Büyümek yaşadıklarımızın bizde ki etki alanı.
Salata
2 demet pazıyı 1 yemek kaşığı zeytinyağında ve kırmızı pul biber ve tuz ilavesiyle suyunu bırakıp çekene kadar sote ettim. Mantarları kendi suyunda tuz ilavesiyle pişirdim. Soğuyunca ikisini karıştırıp ince kıyılmış kereviz yaprakları ilave ettim ve sarımsaklı yoğurtla karıştırıp üzerine zeytinyağı ve sumak gezdirdim.
5 yorum:
Bende cok tanidim bu tuzak gibi insanlardan ,cok güzel anlatmissin yüregine saglik
degisik besleyici olmus tam kis salatasi eline saglik
Sarmısak,yoğurt,pazı...mantar... tam bana göre..
mış gibi yapmak, ne kadar zor bir eylem. Hayat bir oyun sahnesi ve biz figüranlar. Bize verilen rolde, oyun gereği oyuna aldığın kişileri bırakıp ben oynamıyorum artık deme lüksümüz var mı?
Sevgiler Betül'cüm
Özlemişim senin yazılarını. Ne zamandır döktürmüyordun.
Şu an çalıştığım ortamda bol miktarda o insanlardan var ne yazık ki :(( onlarla yaşamayı öğrenmek kadar zor bir şey yok.
Pazılı kavurmayı bende deneyeyim. Ellerine sağlık.
verdiğiniz bilgiler için teşekkür ederim....salatada lezzetli görünüyor...ellerinize sağlık...
Yorum Gönder