Doğmayı, yaşamayı ve ölmeyi öğreniyoruz.
Öğrenmek ne kadar sınırsız bir eylem. Her anında kendi devinimlerini bizimkilerle bütünleştirdiğimiz bir macera.
Başı da belli, sonu da belli diyebilir miyiz kendimiz için, bilmiyorum.
Esas olan yaşarken öğrendiklerimiz. Galiba bunların başı ve sonu belli değil. Her nefesle, her adımla, her gülüşle, her hüzünlenişle şeyler öğreniyoruz. Her tokalaşmayla yeni bir boyut ve yeni bir öğrenme süreci katıyoruz hayatımıza.
Her öğrendiğimiz kendi anlamı, kendi duygusu ve kendi tadı olan bir çeşitlilik getiriyor yaşantımıza.
Yıllardır merak eder dururdum meyve şekerlemesi katkısız nasıl olur diye. Ve önce blog macerası, bu maceranın içinde tanıştığım ve sıcak paylaşımlarını esirgemeyen Aysel’ciğimden öğrendim nasıl yapıldığını ve limon kabuklarıyla yaptım. Böylece bir kavanoz meyve şekerlemesine sahip oldum.
Tarif burada.
Teşekkürler Aysel’ciğim tüm ayrıntılarıyla paylaştığın için.