Biraz kişisel, biraz bizden.
Geçenlerde yeğenim “teyze ağacını kurdun mu” dedi, evet dedim. Kardeşine dönerek “onca stresin içinde bak yine ağacını ihmal etmemiş” dedi. Ben olanca bilge ve bilmiş halimle
“stresle başka şeyleri ayrı ayrı yaşamayı bu yaşımda öğrendim artık” dedim.
Ben küçücük kızımla dünyanın bir başka köşesinde; Aralık ayında her tarafın renk renk , ışıklı süslerle dolduğu, müziklerin çaldığı, insanların birbirine daha çok sarıldığı köşelerinden birinde yaşayana kadar ağaç süslememiştim.
Ama yılın son gecesi çocukluğumun hatırladığım en başlangıcından beri hep önemli olmuştu. Annemin muhteşem sofraları, herşeyi sadece kendisinin pişirdiği ve hazırladığı sofralar: İçli köftesinden yaprak sarmaya, çeşit çeşit salatalara, tülbentten ince açtığı yufkalarla yapılmış bol cevizli burma tatlısına, tavuk ve iç pilava kadar her şeyi kendisinin yaptığı ve herkesi topladığı sofralar. Babamın kadeh kaldırdığı tek gece. Yıllarca aileye her eklenene de mutlulukla bir servis eklenen sofralar. Neşeyle ve kucaklamayla karşılanan bir yeni yıl.
Sonra eksilen sandalyelere rağmen annem ve değerlimiz eniştem hayatımızdan akıp gidene kadar devam eden sofralar.
Şimdilerde herkesin kendi kabuğuna çekildiği çekirdek sofralar, teknolojik kutlamalar.
İşte ben bu yüzden ağacımı ve evimi süslerim, gördüğüm her yılbaşı süsünü almak isterim, normal mumları kaldırıp konuya uygun mumlar koyarım, çekirdek de olsak masamı hazırlar, şarabımı soğuturum. Sessizce de olsa, kızım artık dışarıda kutlasa da, yeni yıl sabahına kadar ağacımı ve evimi ışıklı, kurabiyelerimi ortada tutarım. Gidenlerin hatırına, geleceğin güzelliğine verdiğim önemle.
Yılları saymam ben tek tek. İşte bir yıl daha bitti demem hiç. Nasıl geçtiğini düşünmeye başlarken unutmaya da başlarım bir yandan. Daha çok güne başlamaktır beni cezbeden.
Evet, biraz geç de olsa öğrendim sanırım yaşamın parçalarını birbirine karıştırmamayı.
Sade, neşeli, gönlümüzden, aklımızdan geçenleri yakaladığımız bir yıl olmasını diliyorum.
http://yemekkutusu.blogspot.com/2009/12/blog-post.html http://yemekkutusu.blogspot.com/2008/12/yeni-yla-doru.html15.12.2010
http://yemekkutusu.blogspot.com/2008/12/mutlu.html
http://yemekkutusu.blogspot.com/2007/12/yeni-yla-doru.html