30 Temmuz 2011

06 Temmuz 2011

Ben .....



Zaman denilen şeyi, neden olduğu değişikliklere rağmen, sevmeye başladığımı yeni farkettim, “zaman her şeyin ilacıdır” eşliğinde tabii.
Yaşadıklarım karşısında tüm duygu ve düşüncelerimi ve içimden taşan davranışlarımı önceden farkedip, iç sesimin kontrolü altında tutarak beklemeyi öğrendikçe sonuçların daha anlamlı hale geldiğini görüp, daha çok sevip tutundum zamana.
Dışarı çıkmak isteyen sözcüklerimi bekletip, kimi zaman sadece yalın ama gerçek duygumu yansıtan bir mimik ya da tek sözcükle ortaya koyduğumda karşımdakinin gerçeğini görüp zamanın ne kadar da yararlı olduğunu anlayıp sevdim.
İç sesimin beni durdurmasını ve beklememi sağlamasını öğrettikçe, zamanın dışımdaki kalkanı güçlendirmesini, darbelere ve acılara dayanıklı hale getirmesini, gerçek kişilerle gerçek olmayanları ayırmamı sağlamasını sevdim.
Zamanın gerçekten söylenmesi gerekenlerle laf çarpmaları arasındaki farkı bana öğretmesini sevdim.
Zamanın tekliğimi ve yalnızlığımı olgunlaştırmasını sevdim.







Google