Bugün elliüç yıllık hayatımı gözden geçirdim yeniden gün ağarırken ve tam teşekküllü bir biçimde parkurda dört tur atarken. Çok insan tanıdığımı ama az sayıda ilişkiyi köklendirdiğimi ve koruduğumu gördüm. Nedenini hemen bildim, zaten bildiğim ve beni oluşturan bir
şey olduğu için: “Güvenmek”
Biten her beraberliğin, her dostluğun zaman içinde “güven kaybı” çarpanıyla sıfırlandığını farkettim.
İlişki bir denklemse tarafların katkılarının eşit olamasa bile dengeli olması gerekiyordu çünkü. Terazinin çok hassas olmasına gerek yoktu, oynamaların az ve kabul edilebilir olması yeterliydi “güveni” korumak için.
Madem otuzlu yıllara dayanan az ama öz dostluklar kurabilmiştim, güvenmeyi biliyordum ve güvenilmeyi de hakediyordum ve tabii her zaman iyiye ve özele sahip olmayı da.
şey olduğu için: “Güvenmek”
Biten her beraberliğin, her dostluğun zaman içinde “güven kaybı” çarpanıyla sıfırlandığını farkettim.
İlişki bir denklemse tarafların katkılarının eşit olamasa bile dengeli olması gerekiyordu çünkü. Terazinin çok hassas olmasına gerek yoktu, oynamaların az ve kabul edilebilir olması yeterliydi “güveni” korumak için.
Madem otuzlu yıllara dayanan az ama öz dostluklar kurabilmiştim, güvenmeyi biliyordum ve güvenilmeyi de hakediyordum ve tabii her zaman iyiye ve özele sahip olmayı da.
Kurabiye
1 yumurta
1 su bardağı toz şeker
½ su bardağı taze sıkılmış portakal suyu
½ su bardağı zeytinyağı
1 paket kabartma tozu
380 gr un
Önce yumurta ve şekeri iyice çırpıp diğer malzemeleri ekledim ve iyice yoğurduktan sonra 1 saat buzdolabında dinlendirdim ve şekil verip ceviz ve zencefil karışımına batırdıktan sonra 175 derecede pişirdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder