28 Temmuz 2008

Şekerleme


Doğmayı, yaşamayı ve ölmeyi öğreniyoruz.
Öğrenmek ne kadar sınırsız bir eylem. Her anında kendi devinimlerini bizimkilerle bütünleştirdiğimiz bir macera.
Başı da belli, sonu da belli diyebilir miyiz kendimiz için, bilmiyorum.
Esas olan yaşarken öğrendiklerimiz. Galiba bunların başı ve sonu belli değil. Her nefesle, her adımla, her gülüşle, her hüzünlenişle şeyler öğreniyoruz. Her tokalaşmayla yeni bir boyut ve yeni bir öğrenme süreci katıyoruz hayatımıza.
Her öğrendiğimiz kendi anlamı, kendi duygusu ve kendi tadı olan bir çeşitlilik getiriyor yaşantımıza.
Yıllardır merak eder dururdum meyve şekerlemesi katkısız nasıl olur diye. Ve önce blog macerası, bu maceranın içinde tanıştığım ve sıcak paylaşımlarını esirgemeyen Aysel’ciğimden öğrendim nasıl yapıldığını ve limon kabuklarıyla yaptım. Böylece bir kavanoz meyve şekerlemesine sahip oldum.
Tarif burada.
Teşekkürler Aysel’ciğim tüm ayrıntılarıyla paylaştığın için.


4 yorum:

Adsız dedi ki...

merhabalr,sitenzi yeni görüyorum hoş bir site gerçekten şekerlemeleriniz de çok lezzetli görünüyor bir avuç alıp kaçası geliyo insanın

Tijen dedi ki...

Bende de güzel bir şekerleme tarifi vardı Betül'cüğüm ama nerededir bilmiyorum. Dediğin doğru, kötü düşünceler kendine döner ama dönmeden önce de çok can acıtıyorlar be arkadaşım. İçim acıya acıya bir hal oldu.

Bizim Evin Mutfağı-Aysel dedi ki...

Şekerlemelerin güzel sonuç vermesine sevindim... Yaaa benim aklıma gelmedi limonla yapmak... Bende netde bulduğum tariflerin karışımıyla yapmıştım... Yaşasın blog dünyası diyorum :) Yaşasın güzel paylaşımlar ... Ellerine sağlık Betülcüğüm sevgiler...

Betül İnce dedi ki...

Güzel yorumlarınız için teşekkür ederim.

Google