10 Şubat 2008

Sabah....

Bu sabah pencereden bakarken güneş baharı anımsatıyordu. Bana öyle gelmiş, yanılmışım, çok soğuktu. Ama vazgeçmedim, önce Kuğulu Park’a, oradan Kızılay’a yürüdüm.

Sokakta giderken, kendi kendime
Gülümsediğimin farkına vardığım zaman
Beni deli zannedeceklerini düşünüp
Gülümsüyorum
Orhan Veli-(1937/Varlık-15.3.1940)

Hemen hemen tüm sokaklar ve park boştu. Bütün koşuşturmaların arkada bırakıldığı ve insanın sadece kendisiyle olmasının sessizliğinin hissedildiği bir saat.
Sadece ben, serçeler, güvercinler ve kuğular. Herşeye hükmeder gibi.




Bir de simitçi uyanıktı. Çıtır çıtır, henüz soğuktan etkilenmemiş bir simit ve yanıma aldığım kahvem.



Sessizliği ve simiti paylaşarak günün getireceklerine hazırlanmak .......


11 yorum:

meleginmarifetleri dedi ki...

Betülüm ne güzel resimlemişsin kuşları yavrucaklar simiti ne güzel iştahla yiyorlar harika sevgilrimle öptüm betülüm bay

Fulya dedi ki...

Ne güzel herşeyden uzak sessiz ve sakin bir sabah gezintisi.Çok güzel yapmışsın.Keşke bende yapabilsem.

Feyza Fidan dedi ki...

Canım Betülüm bayıldım sabahın en güzel vakitlerinin resimlerine canımcım...İstanbulda bu sabah yağmur var ama resimlemeye değer bir görüntüde.Ama makinem bozuldu benimmm :)))
Çok öpüyorum seni...

Adsız dedi ki...

Bazen ne kadar çok ihtiyacımız olduğunu hissediyoruz yanlızlığa ve sakinliğe. Çok güzel resimlemişsiniz. Sevgiler....

Disalce dedi ki...

ankaraya kadar gidipte neden hiç simit yemediğime kızıyorum..şimdi canım çok fena istiyor ama maalesef yok.....

emeğine sağlık....herşey çok güzel...

DENİZSEFASI dedi ki...

en güzelini yapmışsın, iş telaşına dalıp bazı şeyleri unutuyoruz malesef, benimde böyle bir güne ihtiyacım var. simit ve kuşlar, çok güzel bir manzara :)

Adsız dedi ki...

Ankara doğumlu biri olarak kuğulu parkı nasıl severim anlatamam.Benim içinde gezin bir dahakine..sevgiler

Baharcicegi dedi ki...

Sabahin tadini cikarmisiin,mis gibi citir citir simitler,ondan nasiblenen güvercinler cok hos bir gezi olmus,burdada havalar bahar gibi.Simdi canim nasil cekti simitleri,yarin ucakla Ankaradayim bir kosu simit alip dönecegim.

Mutfak Havlusu dedi ki...

kızılaya yakın bir semtte sabahın ilk ışıklarıyla simitçinin sesi ve havadaki serinlik
aylardan ağustos halbuki,uyananın geceden kalma moral bozukluğuna simitçinin sesi ve hafif hafif vuran güneşin ilk ışıkları..

Ankara ve sabah denince asla unutmaz bu garib(yani ben)o sabahı...

benim için hem güzel hemde ruhen yorucu günlerdi o günler ama olsun her yaşadığımız an bize iyi veya kötü birşeyler katıyor oda yeter!

Hülya dedi ki...

Betül'cüğüm,
Ne güzel anlatmışsın yine kalemine sağlık(ya da parmaklarına mı demeliydim)
Orhan Veli'yi ben de çok severim.

adigenisehilal dedi ki...

simit süpperrr...
kuşları kıskandım:))) ellerine yüreğine sağlık

Google